Tuesday, March 22, 2011

Uji Bakat Carefree "Bebaskan Bakatmu"

19 Mac 2010
Assalam :)

Hari tu aku pergi uji bakat Carefree. Dorang nak cari pelakon untuk berlakon dengan SCHA!!! Fuh. Fuh. Teruja aku. Aku pergi dengan kakak aku. Dia tolong hantar je. Then, balik. Tinggal la aku sorang2. Tapi kat sana, entah berapa ramai orang aku tegur. Dapat la kawan2 baru. :D BEST!

Hah. Masa uji bakat tu. Kitorang diberi skrip. Dekat skrip tu ada 3 babak. Babak pertama tu mcm gedik2 sikit. Babak 2 plak seius. Babak 3 plak babak marah. So, kitorang kena la hafal skrip tu. Tapi bila kat dalam bilik uji bakat tu., juri akan pilih babak yang diorang nak je. Sebelum tu kena perkenalkan diri depan kamere. So, aku dapat babak serius. Babak tu pasal ada lelaki nak kat aku tapi aku kena tolak cianta dia. HAH!! Mahu menggelupur aku kat dalam tu. Boleh plak la lupa skrip. Walhal sebelum tu beriya la aku hafal. AHH!! Last sekali, pandai2 la aku buat skrip sendiri. NGAHAHA. Tapi bila aku buat uji bakat tu sekejap je. Entah dapat ke tak. Aku pun tak tahu. Tapi PENGALAMAN tu memang best. Lepas ni kalau ada uji bakat lagi, tahu la apa aku nak buat. Wink wink. ;)

Kat bawah ni semua gambar2 yang sempat aku ambil dengan kawan2 baru :) Mereka sangat FRIENDLY!!!

Ni gambar aku lepas uji bakat tu. Lega. Baru la dapat senyum balik. :)


Nureifa Akir dan ... ALAMAK! Lupa plak. Dah la tak ambil FB dia. Haish. Kalut.


 



 Kakak...lupa. Hadoi!







Lepas ni kitorang hanya perlu tunggu panggilan daripada pihak Carefree :)
 


Wednesday, February 16, 2011

Kejayaan yang sebenar.

Assalamualaikum.

KEJAYAAN. Semua org nak capai kejayaan. Tapi tak tahu mcm mana. Ada yang takut bertindak. Ada yang malas. Dan ada yang..mcm2 la. Haish~ Sebenarnya nak berjaya ni bukan la kompleks sangat. Yang penting kena ada:
  • Keinginan
  • Usaha
  • Doa
  • Lihat hasilnya
Mungkin lambat kejayaan tu kita kecapi. Seperti yang kita tahu, lambat cepat sesuatu kejayaan tu pasti ada hikmah disebaliknya. Yang penting, USAHA kena ada dan think positive.

Usaha + Doa = Orang Mukmin

Usaha Tanpa Doa = Orang Sombong

Doa Tanpa Usaha = Orang Yang Malas

Semoga berjaya :)

Tuesday, February 15, 2011

Angan-angan.

Assalamualaikum.

Angan-angan....semua org mst ada angan-angan. Aku puna ada. Angan-angan nak jadi model. Tapi sure tak lepas. Sebab aku pendek. Tinggi 154cm je. Huhu. Sadis je. Muka pun tak cun mana. Gelap lagi. Jadi utk menggembirakan hati ini, aku jadi la model utk aku sendiri.

Gaya model sendiri.

Ni la jadinya kalau aku duduk sorang2 kat rumah. Nak menggembirakan hati sendiri. Haha.


Kami dan "Benda" Itu.

Assalamualaikum kawan-kawan (dah macam rancangan kanak-kanak).

Hah. Memandangkan aku tak bekerja hari ni sebab dipaksa bercuti oleh kerana office aku dah tak ada projek, so aku nak kongsikan kisah aku dgn "benda" tu. Ini kisah benar. Bukan rekaan semata-mata. Bila difikirkan, kisah ni tak ada la seram mana pun. Tapi aku nak cerita jugak la.

Hmm...

Kisahnya begini. Masa Hari Raya Aidilfitri tahun 1998 dulu, masa aku darjah satu, kakak nombor 2 aku cakap dia bawak aku dgn adik pergi lawat rumah Tok Wa menaiki motor. Sampai sana okay je. Tiba-tiba adik aku menangis. Tak hairan la. Adik aku kecik lagi masa tu. Lebih kurang 2 tahun. Dia nampak benda tu la kott. So, kakak aku dah risau, dia hantar la adik aku balik rumah Tok Wan aku sbb mak aku ada kat sana. Bila aku dgn kakak aku pergi balik rumah Tok Wa tu. Tiba2 aku plak menangis. Tapi aku tak ingat apa pun. Yang aku sedar aku ada kat rumah Tok Wan aku. Aku ada kat luar rumah. Walhal time tu kira aku dah besar la. Patutnya dah tak ada kena kacau mcm budak kecik. Jeng jeng jeng.

Kisah kedua.

Kisah ni terjadi masa aku darjah satu gak. Masa tu aku satu family pergi beli barang kat satu pasar raya besar kat Subang Jaya. Tgh aku sibuk-sibuk cari air kordial...tiba-tiba aku nampak ada air warna merah tumpah atas lantai. Dalam fikiran aku, aku ingat air sirap tumpah la kott. Tapi bila aku jalan lagi, aku nampak ada seorang perempuan terbaring. Sarah keluar dari kepala dia. Banyak gila. Aku buat tak tahu je. Aku pergi balik kat bapak aku. Tapi hati aku nak pergi tgk lagi. Tapi bapak tak bagi.

Bila aku nak tidur malam tu, tiba-tiba aku nampak ada kepala dekat sebelah kiri aku. Aku buat tak tahu je. Ingatkan khayalan. Tapi lepas tu ada badan tak ada kepala plak kat sebelah aku. Takut pnya pasal, aku lari bilik mak aku. Tapi bilik berkunci plak. Dah la pintu bilik mak aku tu kebal semacam je. Punya la puas aku ketuk baru la mak aku buka. Meraung-raung aku nangis. Jadi sejak hari tu, aku tidur terpaksa berteman. Kalau tak, tak tidur la aku.

Kisah ketiga.

Kisah ni berlaku masa aku kat bangku sekolah menengah. Lebih kurang form 4 ke form 5. Masa tu aku tgh jalan gelap2 nak menuju ke tempat basuh baju. Tiba-tiba ak terlanggar satu "benda". Sakit wo. Benjol dahi aku. Walhal tak ada dinding apa pun. Jeng jeng jeng. Tapi masa tu kan aku dah besar. Baca ayat kursi sudah la. :)

Hah. Sekarang nak cite pasal mak aku plak.

Pada suatu hari, ketika beliau baru pulang dari office dan membuka pintu rumah, tiba-tiba...beliau nampak satu "budak keci" atau toyol. Toyol tu berlari ke pintu belakang dan lesap. Sejak tu mak aku tampal ayat-ayat suci Al-Quran sekitar rumah. Selama ni mak tak pernah cerita pun. Baru 2 minggu lepas beliau cerita sbb beliau takut anak-anaknya takut. Ini pun sbb dah pindah rumah. Kalau rumah yang sama, tak tahu la kisah ni.

Kakak aku pun ada kisahnya. Ada suatu hari ni dia tidur dekat ruang tamu. Dgn adik aku. Dengan bapak aku. Suddenly, dia perasan ada benda berjalan berdekatan dgn tempat dia tidur. Dan benda tu berpaling kat kakak aku. Kakak aku ni cuak la. Tapi dia make don't know je. Sejak tu memang harapan la nak rgk dia tidur kat ruang tamu.

Sejak pindah rumah baru ni. Alhamdulillah tak ada kena kacau apa lagi. Cuma org atas rumah ni ada bela "budak kecik" tu. Hari-hari main guli. 3 pagi pun main guli lagi. Tak tidur ke benda tu. Aku konon nak study la 3 pagi. Tapi disebabkan "budak kecik'' tu, seram sejuk la jugak. Mana tahu tiba-tiba dia lari depan aku. Termuntah balik ilmu aku masa tu. So, aku pun tekad beli pakwe baru (mp3 Sony-pink) semata-mata nak study 3 pagi tu. Smangat nak STPM masa tu. Haha. Kalau dgr lagu tak ada la aku dgr main guli tu lagi. Hee~

Okay la. Kisah ni sampai disini sahaja. Nanti aku ada idea lagi. aku post. Bosan oh tak kerja ni. Bukan bosan apa..bosan tak ada duit. Tak dapat jalan-jalan. Huu~

Assalamualaikum :)


Monday, February 14, 2011

Aku.

Hey. Assalamualaikum semua!! :D
Aku Aqila Fatin Binti Ismail Affendee. Hah. Gambar kat atas ni gambar aku la. Tak cun. Tapi ada rupa la kott. Haha. Aku baru je buat blog ni. Saja suka-suka. Sebenarnya kawan aku yang susruh buat. Beriya sangat dia suruh aku tapi dia sendiri tak ada blog. Pelik tapi benar la kawan aku sorang ni.


Nor Hafizah Binti Mazlan

Hah. Atas ni la kawan aku yang semangat sgt tu. Dalam gambar ni dia tgh sibuk usha pasal UPU. Bakal cikgu ni. Jangan main-main, tahu? Haha. Dia ni gila-gila. Sekepala dgn aku. Mula-mula kenal dulu ingat dia ni pendiam. Rupanya...PEH! Bising tahap barai jugak macam aku.

Hah. Sibuk cakap pasal kawan aku yang bising ni, aku nak cakap pasal diri aku balik. Aku lahir 28 Ogos 1991. Kakak-kakak aku kata aku gelap sbb lahir waktu malam selepas Isya'. Suka-suka hati diorang je, kan? Haha. Mak aku ada la keturunan Siam. Bapak aku plak ada darah-darah macam jawa sikit. Kalau tgk muka aku, mmg nampak macam Jawa la. Siam langsung tak ada. Sampai mak aku pesan kat aku kalau nak keluar kena bawak IC. Beliau takut aku kena tahan polis sbb muka mcm Jawa. Haha. Mak..mak.. Papehal pun aku tetap anak Mak Zaiton walaupun langsung tak ada rupa mcm dia. :D

Aku ada 5 beradik. 4 perempuan sorang laki. Kami adik-beradik ganas2. Yang perempuan pun macam jantan je. Tak hairan la kalau orang tengok aku mcm lelaki yang tersesat dalam tubuh seorang perempuan. Haha. Apa lagi ek nak cakap? Hmm..aku pun tak ada idea sgt. Hah. Au ni suka tangkap gambar. Gambar kawan2. Gambar papan tanda. Gambar awan, pokok...mcm2 la. Hah. Yang pasti aku mmg suka tangkap gambar sendiri walaupun aku tak hot. Saje suka2. Tengok gambar sendiri, bagi komen sendiri. Kadang2 bg la komen yang baik2 kat gambar sendiri. Kononnya nak bg motivasi. Kuang kuang kuang. Okay la. Sampai disini sahaja la post aku kali ini. Aku nak pergi heboh satu dunia yang aku dah ada blog. Wakaka.

Assalamualaikum. Take care. :)